Nie myśl, że jesteś zwolniony z modlitwy za innych, skoro nie jesteś mnichem. Każdy chrześcijanin powi­nien włączyć się do niesienia tego ciężaru modlitwy za świat. Może nie rozumiesz tego na początku twego życia modlitwy, ale pewnego dnia odkryjesz, że modlitwa jest sposobem nawiązywania relacji z braćmi. Doświadczysz, że twoja modlitwa stała się dla innych źródłem życia i mo­cy, zgodnie ze słowami św. Jana: Jeśli ktoś spostrzeże, że brat popełnia grzech… niech się modli, a przywróci mu ży­cie (1J 5,16). Ten, kto się modli za innych, przywraca życie duszom martwym albo zmierzającym ku śmierci, zgodnie ze słowem Pana: Wskrzeszajcie umarłych (Mt 10, 8).

 

Widzisz, jak wielka spada na ciebie odpowie­dzialność. Jeżeli przestaniesz się modlić za grzeszników żyjących wokół ciebie i przestaniesz błagać w ich inten­cji, nie udzielisz pomocy osobom zagrożonym, którym grozi śmierć w grzechu. Zaniedbania w modlitwie pocią­gają za sobą poważne konsekwencje. Grzesznik umiera w grzechu, ponieważ nie ożywiła go twoja modlitwa. Czy widzisz powagę modlitwy i jej doniosłość? Kto zaś umie dobrze czynić, a nie czyni, grzeszy (Jk 4, 17). Jeśli o mnie chodzi, niech to będzie ode mnie dalekie, bym zgrzeszył przeciw Panu, przestając się za was modlić (1 Sm 12, 23).

 

źródło:

Jean Lafrance, Ojcze, powiedz mi słowo. Rozważania o modlitwie, Edycja Świętego Pawła,Częstochowa 1998