"On wstał, rozkazał wichrowi i rzekł do jeziora: "Milcz, ucisz się!". Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza."

Ewangelia wg św. Marka 4, 39

 

Miejmy nadzieję! Boski Mistrz jest na dnie naszej duszy, tak jak był na dnie Piotrowej łodzi… Czasami wydaje się nam, że śpi, ale zawsze tam jest; gotowy, by nas zbawić; gotowy, by wysłuchać naszych próśb, czekając tylko, aż poprosimy o pomoc albo aż nadejdzie w naszej duszy najbardziej sprzyjający moment, by powiedzieć, tak jak powiedział morzu: "Ucisz się". Jednym słowem, może zawsze uspokoić każdą burzę, oddalić wszelkie niebezpieczeństwa, śmiertelny niepokój zamienić w błogi spokój… Módlmy się zawsze! Im bardziej jesteśmy wstrząsani przez rozmaite burze, tym bardziej powinniśmy wnosić do Niego nasze dłonie i serca, a modląc się, żywić zawsze niezłomną nadzieję.

bł. Karol de Foucauld (†1916)