Niepokój nie jest zwykłą pokusą, lecz źródłem, z którego wypływa wiele pokus. Niepokój jest największym po grzechu nieszczęściem, jakie może nawiedzić duszę. Podobnie jak niesnaski i bunty wiodą rzeczpospolitą do zguby uniemożliwiając jej przeciwstawienie się wrogowi zewnętrznemu, tak i niepokój siejąc zamęt w naszym sercu pozbawia go sił potrzebnych zachowania nabytych cnót oraz możliwości oparcia się zakusom wroga, który właśnie wtedy wysila się na wszystkie sposoby by - jak to mówią - łowić ryby w mętnej wodzie.

Niepokój płynie z nieposkromionej chęci pozbycia się jakiejś odczuwanej przykrości czy też zdobycia jakiegoś spodziewanego dobra. Mimo to nie ma rzeczy, która by tak pogarszała zło i oddalała dobro, jak niepokój i podniecenie. Ptaki łapią w sidła i sieci, bo gdy w nie wpadną, zaczynają się szarpać i miotać na wszystkie strony, aby sIę z nich wydobyć, przez co wikłają się w nie coraz bardziej. Gdy ogarnie cię pragnienie wyzwolenia się z jakiegoś zła lub osiągnięcia jakiegoś dobra, to staraj się przede wszystkim utwierdzić swój umysł w spokoju i rozwadze, opanować rozsądek i wolę, a potem spokojnie i bez pośpiechu zmierzaj do spełnienia swego pragnienia stosując kolejno odpowiednie środki. Mówiąc "bez pośpiechu" nie chcę powiedzieć "niedbale", ale bez podniecenia i niepokoju.

 

Filotea. Wprowadzenie do życia pobożnego