Środa I tygodnia zwykłego

Mk 1,29-39

Dzisiejszą Ewangelię można podzielić na trzy etapy dnia Jezusa:

1. zaraz po wyjściu z synagogi,

2. wieczorem, po zachodzie słońca, czyli po zakończeniu szabatu,

3. rano, "jeszcze przed świtem".

Jezus rozpoczyna swój dzień od modlitwy (przychodzi do synagogi, por. wczorajsza Ewangelia) i kończy go również modlitwą(nad ranem); jakkolwiek rytm opisany przez św. Marka odpowiada mentalności wschodniej (i tak upłynął wieczór i poranek... por. Rdz 1,5).

Warto jednak zauważyć, że to właśnie podczas modlitwy Jezus zmaga się ze złym duchem (por. wczorajsza Ewangelia) i jego mocą (po zachodzie słońca, przed świtem...). I z modlitwy czerpie moc do pokonania zła.

Nie przeszkadza Mu również, że WSZYSCY go szukają, a jednocześnie pozwala, aby Piotr i inni odnaleźli Go, właśnie podczas modlitwy.

Co  to oznacza dla nas? Że modlitwa jest podstawą, fundamentem chrześcijańskiego istnienia i jakkolwiek by przebiegał nasz dzień, musi ona znaleźć się w jego programie. Oczywiście nie chodzi  o to, by były to jedynie wyuczone słowa pacierza, lecz by było to SPOTKANIE Z BOGIEM w mojej codzienności. By dać sobie czas  na refleksję o nas samych, by lepiej siebie poznać w świetle Bożego Słowa, by docierać do głębi swojej egzystencji otwierając się na łaskę, która może mnie uzdrawiać i przemieniać.