Uwikłana w emocji gąszcz

Jak nie myśleć mam?

Nie rozdrabniać wciąż?

Uczę się lecz wiem,

Niełatwą ta lekcja jest

Nadziei blask zawsze się tli

I choć pod górkę nieraz tor

Choć wieje wiatr, kamieni stos

To wierzę, że to warte jest

Wysiłku, łez, spieczonych ust

Gdy serce łka choć suche jest

Nie poddam się, bo któż jak Bóg

Co ze mną jest i w dzień i w noc

On cieniem mym, choć obcy mi

W momentach tych, On niesie mnie

By razem trwać w wędrówce tej

Do niebios bram