Niedawna wiadomość o abdykacji Ojca Świętego Benedykta XVI zaskoczyła świat, przede wszystkim zaś katolików. W mediach informację tę podawano jako sensację dnia, rozpoczęto także od razu szukanie równie sensacyjnych przyczyn papieskiej decyzji.

Tymczasem przecież z ust samego papieża padły konkretne słowa wyjaśnienia, skierowane do Kolegium Kardynalskiego: „Rozważywszy po wielekroć rzecz w sumieniu przed Bogiem, zyskałem pewność, że z powodu podeszłego wieku moje siły nie są już wystarczające, aby w sposób należyty sprawować posługę Piotrową”. Tak nie mówi człowiek słaby i załamany, ale świadomy wagi wypowiadanych słów, człowiek, który je gruntownie przemyślał.

Nie jest to wydarzenie ani smutne, ani sensacyjne – takie przypadki w historii Kościoła już się zdarzały, i od strony formalnej są jak najbardziej możliwe – papież skorzystał z możliwości, jaką daje mu prawo kościelne. Musimy się zmierzyć z zaskoczeniem tym, co się stało i… tylko z zaskoczeniem. Papież nas nie opuszcza, nie zdradza. Ogłaszając swoją decyzję podkreśla, że w przyszłości nadal pragnie służyć Kościołowi „całym oddanym modlitwie życiem”.

Media wieszczą kryzys Kościoła, w prasie można przeczytać teksty krytykujące pontyfikat obecnego papieża, ich autorzy doszukują się intryg wewnątrz Watykanu, lub załamania sił ustępującego papieża. Tymczasem Benedykt XVI mówi wyraźnie, że swoją decyzję rozważył wielokrotnie i zyskał jej pewność. Tu nie ma drugiego dna, ale decyzja o tym, co będzie najlepsze do Kościoła.

Nie zapominajmy o tym, że Kościół nie jest tworem ludzkim, ale doskonałym Mistycznym Ciałem Chrystusa, co oznacza, że czuwa nad nim Duch Święty, który go prowadzi i chroni apostolski depozyt wiary. Otoczmy modlitwą Ojca Świętego, a czekając na konklawe, które wyłoni nowego biskupa Rzymu, także cały Kościół polecajmy Bożej opatrzności.

 

Izabela Jańczak