Historia oparta na faktach.

Dziewczyna w 4 klasie podstawówki miała bardzo ciężko. Była inna niż inne dzieci. Stała się nieznośnia i nie do wytrzymania ...  Potrzebowała kogoś kto by jej pomógł. Posłóżył dobrą radą i byłby dla niej wsparciem, Rówieśnicy odwrócili się od niej, wyśmiewali i krytykowali.  Rodzice mieli jej dość bo sprawiała same problemy. Kłamała i awanturowała się . Nauczyciele też nie zauwazyli, że potrzebuje Ona pomocy.     Ona sama nie wiedziała co się z nią dzieje. Co kolwiek chciała zrobić słyszała dwa głosy.. W myślach.. Co będzie jak zrobi tak, a co będzie jak zrobi inaczej. Uczucia szarpały nią. NIe wiedziała dokładnie  co to za uczucie. Kłamała aby nie zrobić krzywdy drugiej osobie. Nie przyznawała się, że zrobiła coś źle bo nie chciała ranić. Ale miała okropne wyrzuty sumienia. Ale nie chciała ranić ... Wychowała się tak jakby bez Ojca. Jej tata był kierowcą gdy bała mała nie widywała go często. Mama znów byłą ośmieszana i krytykowana przez rodzinę ze strony taty. Nie wytrzymywała już tego. Przejmowała się tym strasznie i  często płakała po kątach..  Po dłuższym czasie okazało się, że  ma Ona nerwicę. Dziwczynka rosła  i  zaczęły się problemy. Gdy Mama nie dawała sobie z nią rady mówiła " Powiem tacie ! " "jak tata przyjedzie to porozmawiamy" "porozmawiasz o tym z tatą" ciągłe strasznienie Ojcem .. Jedyną osobą która wspierała dziewczynkę była babcia. Mogła jej o wszystkim powiedzieć. Lecz wróćmy do tematu. Gdy tata wracał była awantura. Dziewczynka gdy robila coś co nie było po myśli swojej mamy nie chciała się jej do tego przyznać.  Nie chciała patrzyć jak jej mama przez nią płacze. Bardzo bolało ją to gdy widziała jej łzy. Tak więc zaczęła kłamać. A raczej ukrywać prawdę by jej nie ramić. Dziewczynka uwielbiała w szkole lekcje religi uczęszczała na grupy działające przy kościele. Modliła się do Boga by pomógł jej przezwyciezyć problemy. Były pojedyńcze problemy ale nie było tragicznie. Skończyła szkołe podstawową i poszła do gimnazjum. (zapomniałam dodać, że dziewczynka bardzo lubi grać na organach i często chodziła na chór do organistki podpatrywać jak gra) . Tata zwolił się z ptacy .. Założył swoją firmę, był cały czas w domu. Dziewczyna wpadła w złe towarzystwo. Zaczęła się buntować, odwróciła się od kościoła. Jej życie staczało sie coraz bardziej w dół .. Chciała sprawdzić jak smakuje akohol i papierosy. Rodzice nie dawali sobie już rady.Odwrócili się od niej.  O wszystko były awantury. Dziewczyna chciała sobie odebrać życie. Zaczęła się ciąc.. Koleżanka z klasy dowiedziała się o tym i poszła powiedzieć wychowawczyni co się dzieje. Wylądowała u pedagoga szkolnego. Otworzyła sie i powiedziała jak jest. Liczyła na pomoc. Szkoła powiadomiła Ojca. Następne piekło na ziemi.. Miała już dośc uciekła z domu... Myślała, ze rodzice przemyslą. Chciała zobaczyć czy te słowa rodziców typu: "będziesz nikim, patrz co robisz mamie, zobacz w jakim Ona przez CIebie jest stanie, skończysz na autostradzie.. ty nas nie kochasz..."  są prawdą. Nie zakończyło się to dobrze.  Pewnego dnia poszła do kościoła i był tam akurat chór ktory miał śpiewac na ślubie. Z nimi przyjechał pewien ksiądz, który jak się okazało szukał organisty do swojego kościoła. Szczęście się do niej uśmiechnęło. Zaczęła grać w kościele, przeprosiła Boga i prosiła go o pomoc. Wszystko zaczęło się układać. Rodzice toż zobaczyli zmianę. Zaczęła być odpowiedzialna i inaczej spoglądać na świat. Gra do dnia dzisiejszego, ma chłopaka i z Bogiem żyje w zgodzie. Przekonała sie, że bez Boga nie można być szczęśliwym. Bo Bóg jest nadzieją i miłością, Z nim Możemy być szczęśliwymi. Bóg jest naszym najlepszym przyjacielem. 

Uwierzcie w to, że Bóg jest miłością!! Z jego pomocą nie dotkniemy dna ! 

Życzę wam by Bóg zawsze czuwał nad każdym z was. Utulił z każdego smutku. Uchronił od niepowodzeń.  Niech słowa Pisma będą drogowskazem, a Bóg posłóży nie małym wsparciem.       ;)

 

"Im bardziej wyszukany i delikatny jest kwiat radości,                                                                                                                                                                        tym czulsza powinna być ręka, która go zrywa".