Średniowiecze, Kościół a wojna, Kaznodziejstwo
Krucjata św. Ludwika, cz. IV
dodane 2016-06-23 20:14
Krucjata św. Ludwika, c.d.
6 kwietnia roku 1250 król Ludwik zdecydował się na poproszenie o pokój. Okazało się jednak, iż muzułmanie wyczuli słabość krzyżowców, część z nich została wybita. Sam król został upokorzony, jego płaszcz wysłany został bowiem do Damaszku i niesiony był później w paradzie jako trofeum wojenne. Sułtan Egiptu, Turan- Sach zgodził się na uwolnienie Ludwika dopiero wtedy, gdy ten obiecał mu zwrot Damietty, a także okup- 800 tysięcy bizantów za wolność. Podkreślić należy, iż władca wyjątkowo dzielnie zniósł pobyt w niewoli, nie uległ pokusie przejścia na islam. Dbał również o to, aby okup za niego został spłacony w całości. Uważał bowiem, iż umów zawsze należy dotrzymywać, bez względu na to z kim się je zawiera.
Źródło wykorzystane:
S.Weidenkopf, „Chwała Krucjat”, Kraków 2015