Po weekendzie majowym powracam do pisania :-)

Dzisiejszy wpis chciałabym poświęcić tak zwanej „krucjacie dziecięcej” z 1212 roku. Podkreślić należy jednak, iż de facto wydarzenie to nie było krucjatą, ponieważ takowa musiałaby być ogłoszona przez Kościół.

Wszystko zaczęło się we Francji (w rejonie Chartrain), kiedy to w okresie pomiędzy Wielkanocą a Zesłaniem Ducha Świętego młodzież zaczęła masowo przyjmować krzyż. Na czele „krucjaty” stanął Stefan z Cloyes, który twierdził, iż objawił mu się sam Chrystus i nakazał udać się do króla Francji Filipa II Augusta. 24 czerwca 1212 król za pośrednictwem urzędników nakazał jednak, aby młodzi powrócili do domów. Część osób postanowiła jednak kontynuować procesję na Wschód. Kiedy dotarli do Nadrenii, do „krucjaty” przyłączyło się sporo Niemców- nie była to jednak tylko młodzież, było również sporo osób dorosłych. Szczególnie ważną rolę odegrał tu Mikołaj z Kolonii (istnieje prawdopodobieństwo, iż brał on potem udział w V krucjacie).

Kiedy „krzyżowcy” dotarli do Italii część z nich postanowiła zrezygnować z dalszych działań. Niektórzy postanowili udać się jednak do papieża Innocentego III i poprosić o zwolnienie ze ślubów krucjatowych. Papież zwolnił jednak jedynie osoby poniżej 14 roku życia oraz starców.

 

Źródło wykorzystane:
S.Weidenkopf, „Chwała Krucjat”, Kraków 2015