IV krucjata (c.d.)

Pomimo zakazu papieża krzyżowcy 24 czerwca 1203 roku byli już pod Konstantynopolem. Cesarz Aleksy III nie znał celu ich wizyty, dlatego wysłał do nich Mikołaja Rosso (pochodzącego z Lombardii mieszkańca Konstantynopola), który zorientował się, iż krzyżowcy nie uznają Aleksego III i żądają przekazania tronu dla bratanka.
Sam Aleksy Angelos wraz z dożą Dandolo i Bonifacym z Montferratu postanowili wsiąść na galerę i popłynąć wzdłuż murów Konstantynopola. Mieli później wołać do mieszkańców, aby uznali Aleksego cesarzem. Okazało się jednak, iż ludność nie była entuzjastycznie nastawiona do tego pomysłu, dlatego ich odpowiedzią były tylko i wyłącznie przekleństwa skierowane do niechcianych gości. Powód takiego zachowania był prosty- Aleksy Angelos kojarzył się miejscowej ludności z krzyżowcami. Przykład ten doskonale obrazuje wzajemną niechęć pomiędzy Wschodem a Zachodem.
Nie oznacza to jednak, iż ludność Konstantynopola była zadowolona z panowania Aleksego III. Mieszkańcy woleli, aby na tron powrócił wiekowy i ślepy Izaak II. Fakt ten ułatwił krzyżowcom wkroczenie do miasta (szturm rozpoczął się 17 lipca). Aleksy Angelos został mianowany później na współcesarza (jako Aleksy IV), miał rządzić u boku Izaaka II. Ponadto wraz z patriarchą Konstantynopola, Janem X Kamaterem, wysłał on list do papieża Innocentego III, w którym deklarował posłuszeństwo.

Źródło wykorzystane:
S.Weidenkopf, „Chwała Krucjat”, Kraków 2015