IV krucjata (c.d.)

Propozycja zdobycia Zadaru siłą rzeczy okazała się być bardzo kontrowersyjna. Z jednej strony sprawa wydawała się być oczywista- nie powinno się najeżdżać ziem należących do innego krzyżowca. Z drugiej jednak strony dały słyszeć się głosy, iż przecież Zadar kiedyś zbuntował się przeciwko Wenecji, więc próba ponownego przyłączenia nie byłaby niczym złym. Inni natomiast stali na stanowisku, iż najważniejsze jest to, aby krucjata się nie rozpadła (a tak stałoby się, gdyby krzyżowcy odrzucili propozycję zdobycia Zadaru). Postawa papieża Innocentego III była jednak bezwzględna: pod groźbą ekskomuniki zakazał ataku na miasto.

Mimo to jednak krzyżowcy 11 listopada 1202 roku byli już pod Zadarem. Szeregi postanowił opuścić wówczas Szymon z Montfortu, twierdząc przy tym, iż nie chce walczyć przeciwko chrześcijanom. Sami mieszkańcy miasta na murach wywiesili krzyże- chcieli w ten sposób zakomunikować kim są. Dnia 24 listopada 1202 byli jednak zmuszeni się poddać.

Podkreślić należy, iż papież stanowczo potępił zdobycie Zadaru, a krzyżowcy zostali automatycznie ekskomunikowani. Część rycerzy przejęła się tym faktem i poprosiła o zdjęcie klątwy. Papież zgodził się, ale tylko pod jednym warunkiem- Zadar miał wrócić do Węgier…

 

Źródło wykorzystane:
S.Weidenkopf, „Chwała Krucjat”, Kraków 2015