III krucjata (c.d.)

Wojska niemieckie pod wodzą Fryderyka Barbarossy wyruszyły do Ziemi Świętej 23 maja 1189. Sam Fryderyk jest postacią bardzo kontrowersyjną, wiele jego działań wymierzonych było przeciwko Kościołowi, niemniej jednak w czasie krucjaty wymagał, aby jego armia przestrzegała dyscypliny i zachowywała się po chrześcijańsku. Rycerze byli jednak nękani przez działalność cesarza wschodniorzymskiego, Izaaka II. Przykładowo cesarz często obiecywał im dostarczenie zapasów jedzenia, później celowo nie wywiązywał się z tych obietnic. Fakt ten związany był przede wszystkim z niechęcią do samego Barbarossy, Izaakowi nie podobało się, iż używa on tytułu cesarskiego. Porozumienie osiągnięto dopiero 12 lutego 1190, wówczas krzyżowcy otrzymali zgodę na transport do Anatolii. Barbarossa poniósł jednak śmierć w czasie przeprawy przez rzekę Salef (stało się to dokładnie 10 czerwca 1190). Nie mamy pewności co do przyczyn tragedii- być może cesarz po prostu poślizgnął się o kamień, niektóre źródła mówią jednak o zawale serca.
W krucjacie brały jednak udział również dwie inne osobowości- król Francji, Filip II August oraz król Anglii, Ryszard Lwie Serce. Wkrótce okazać się miało, iż ten pierwszy nie był do końca szczery w swojej walce dla Chrystusa, zależało mu głównie na wyciągnięciu Ryszarda z Anglii i przejęciu jego posiadłości we Francji. Ryszard natomiast uważany był przede wszystkim za dobrego wojownika (w przeciwieństwie do Filipa, który nie posiadał większych talentów wojskowych). Ponoć muzułmanki miały w zwyczaju straszyć nim swoje niegrzeczne dzieci- bądźcie grzeczne, bo przyjdzie po was król Ryszard. W czasie krucjaty miał przy sobie Eskalibur, legendarny miecz króla Artura.Pomimo tego, iż był on królem Anglii, większość swojego życia spędził we Francji (jego matką była bowiem Eleonora Akwitańska, ponadto królowie angielscy mieli na terytorium dzisiejszej Francji swoje posiadłości) i mówił głównie po francusku.

Źródło wykorzystane:
S.Weidenkopf, „Chwała Krucjat”, Kraków 2015