III krucjata (c.d.)

Muzułmanie przejęli panowanie nad Jerozolimą po słynnej bitwie pod Hittin. Po odniesionym zwycięstwie Saladyn stracił wszystkich pojmanych templariuszy i szpitalników. Rycerze w habitach mieli bowiem wybór- islam albo śmierć. Niewątpliwie innym wielkim upokorzeniem był fakt, iż muzułmanie zdobyli relikwie Krzyża Świętego. Później, podczas parady w Damaszku, wiezione były one do góry nogami, co przez chrześcijan siłą rzeczy uznane zostało za zniewagę.
Większość kościołów w Jerozolimie zamieniona została natomiast na meczety (wyjątkiem była bazylika Grobu Świętego) albo oddana prawosławnym.
Jak można się domyśleć, zdobycie Jerozolimy przez wojska nieprzyjaciół, było głównym impulsem do ogłoszenia kolejnej krucjaty. Nie zdążył uczynić tego papież Urban III, gdyż najprawdopodobniej to właśnie wieść o zdobyciu Świętego Miasta przyśpieszyła jego śmierć. Uczynił to jednak jego następca, papież Grzegorz VIII. W roku 1188 chęć udziału zadeklarował cesarz Fryderyk Barbarossa (warto pamiętać, iż wcześniej brał on udział również w II krucjacie). Warto zaznaczyć, iż w czasie przygotowań po raz kolejny zauważalny był konflikt na linii Wschód- Zachód. Barbarossa wysłał bowiem do Konstantynopola swoich posłów, którzy jednak zostali później uwięzieni przez cesarza Izaaka II. Wydarzenie to tak bardzo rozwścieczyło Fryderyka, iż zaproponował nawet papieżowi atak na Konstantynopol, ten jednak nie wyraził na to zgody. Sam cesarz wschodniorzymski bardziej niż z krzyżowcami wolał bratać się z muzułmanami, porozumiał się bowiem z samym Saladynem i zapewnił, iż będzie utrudniał przemarsz wojsk łacinników.