II krucjata

Co prawda z lekkim opóźnieniem, ale postaram się przypomnieć kilka wstępnych i podstawowych informacji na temat II krucjaty.

Głównym impulsem do ogłoszenia kolejnej wyprawy krzyżowej było zdobycie przez muzułmanów Edessy. Imad ad- Din Zanki, atebag Mosulu i Aleppo wykorzystał chwilową słabość Królestwa Jerozolimskiego spowodowaną śmiercią króla Fulko V (1143) i małoletnością jego następcy, Baldwina.

Dnia 1 grudnia 1145 roku papież Eugeniusz III wydał specjalną bullę skierowaną do Ludwika VII, króla Francji, która zawierała wezwanie do krucjaty. Pisząc o II wyprawie krzyżowej nie można zapomnieć również o ogromnej roli św. Bernarda z Clairvaux, który nakłonił wielu rycerzy do przyjęcia krzyża. Wśród nich był również Konrad III, król niemiecki, a także przyszły cesarz Fryderyk Barbarossa.

Kluczowym momentem dla krucjaty było niewątpliwe zwołane przez Ludwika VII spotkanie w Vèzelay, na którym oficjalnie ogłoszono krucjatę (obecny był tu również św. Bernard). Miasto to nie jest w żaden sposób przypadkowe- to właśnie stąd wyruszano na pielgrzymki do grobu św. Jakuba w Campostelli. Samo przygotowanie do krucjaty trwało rok. Warto pamiętać, iż król Ludwik przygotowywał się do niej nie tylko od strony militarnej, ale również od strony duchowej. Odwiedził między innymi znajdujące się pod Paryżem leprozorium, w którym opiekował się trędowatymi i obmywał im stopy.

 

Źródło wykorzystane:

S.Weidenkopf, „Chwała Krucjat”, Kraków 2015