Termin pierwszej krucjaty wyznaczony został na 15 VIII 1096 roku. Wcześniej jednak wyruszyła tzw. krucjata ludowa. Określenie to jest jednak o tyle mylące, iż w wyprawie tej nie brali udziału tylko i wyłącznie ubodzy chłopi, było tam również sporo rycerstwa. Organizatorem krucjaty był Piotr Pustelnik, który od miasta do miasta jeździł na swoim ośle i namawiał ludzi do wzięcia krzyża. Zgromadzone osoby pochodziły głównie z Francji, byli też Niemcy.

Z wydarzeniem tym wiąże się również postać Waltera Sansavoir'a, który jeszcze przed Piotrem (dokładnie w lipcu 1096) przybył do Konstantynopola, na dwór cesarza Aleksego. Piotr pojawił się tam dopiero w sierpniu. Sam cesarz był pod wrażeniem świętości i zapału tej osoby, jednakże przekonywał go, aby poczekał na przybycie następnej fali krzyżowców- Piotr był jednak nieugięty i 6 sierpnia wraz z innymi krzyżowcami ruszył do boju. Na początku wszystko zapowiadało się dobrze, francuskim rycerzom udało się bowiem złupić Niceę. Kiedy jednak to samo próbowali uczynić rycerze niemieccy, Turcy byli już dobrze przygotowani i odparli atak. Klęska krucjaty związana była jednak ze swego rodzaju podstępem ze strony nieprzyjaciół. Turcy wysłali bowiem do francuskich krzyżowców wiadomość, w której podali się za ich niemieckich współbraci i chwalili się zdobytymi łupami. Zachęceni tym Francuzi postanowili nie być gorsi, ostatecznie jednak wpadli w zasadzkę Turków i zostali przez nich rozgromieni.

Sam Piotr Pustelnik przeżył jednak pogrom i nie zniechęcił się porażką. Idea krucjaty wciąż pozostała mu bliska- wkrótce po przegranej bitwie był już w Konstantynopolu, aby móc omówić z cesarzem kwestie związane z taktyką następnej wyprawy.

 

Źródła wykorzystane:

T.F. Madden, „Historia wypraw krzyżowych. Nowe ujęcie”, Kraków 2008

S.Weidenkopf, „Chwała Krucjat”, Kraków 2015