Wilczątko poznaje świat - to oczywiste. Dotyka, wspina się, gryzie, smakuje.

Próbuje tez poznać logike oraz, niejako przy okacji, granice rodzicielskiej cierpliwości.

"Tatusiu! Pojdziesz ze mna na spacerek?" - dopytuje sie Wilczątko. Kiedy po paru takich przymilnych prosbach mowie w końcu: "Dobrze, pójdę."

Od razu zadaje pytanie: "A dlaczego?"

 

Z tej samej serji widziałem dzisiaj rano podobną scenkę w przedszkolu. Pani prowadzi małego Mariuszka z posikanymi spodniami.

"Mariuszku, która jest twoja półeczka?" - pyta pani - "Ta!" z pewna miną pokazuje Mariuszek. Pani wyciąga spodenki, zaczyna zakładać Mariuszkowi a ten pyta zdziwiony: - "A czyje sa te spodenki?". Pani obeznana widać z takimi przypadadkami od razu woła starszą siostrzyczkę Mariuszka i ta wskazuje odpowiednią półeczkę po drugiej stronie szatni...