„Rozważmy, że tam prawdopodobnie cierpią także dusze naszych rodziców i braci oraz naszych krewnych i przyjaciół, którzy oczekują od nas duchowej pomocy. Rozważmy również, że te święte istoty nie mogą się same ratować w tej strasznej niedoli, gdyż należą do stanu dłużników przez swoje ułomności. Ta myśl szczególniej powinna nas pobudzać do ratowania ich jak najszybciej i najskuteczniej. Czyniąc tak, nie tylko podobamy się Panu Bogu, lecz także zaskarbiamy sobie wielkie zasługi. A te święte dusze nie przestaną wypraszać nam u Pana Boga liczne łaski, a szczególnie łaskę wiecznego zbawienia. A zatem wszyscy wierni powinni usilnie się starać, aby nieść pomoc i ratunek tym świętym duszom przez Msze Święte, jałmużnę, post, umartwienie, a przynajmniej przez częste modlitwy".