Wielu Świętych podpowiada nam, że Opatrzność Boża dostarcza każdemu konieczne oczyszczenie, aby pozwolić iść prosto do nieba w godzinie śmierci. Wystarczy wziąć swój krzyż i nieść go naśladując Jezusa. Tym krzyżem są codzienne przeciwności, jakie napotykamy w naszym życiu - cierpienia, łzy, walki, niepowodzenia... Gdybyśmy je przyjęli, zaakceptowali, byłyby to wystarczające oczyszczenia, aby nas zaprowadzić prosto do nieba.

            Dlaczego jednak tak się nie dzieje? Ponieważ buntujemy się, nie przyjmujemy ich z miłością, grzeszymy przez sprzeciw, a czasami nawet porzucamy nasz krzyż. Kto chce pójść za Mną -mówi Jezus- niech weźmie swój krzyż i naśladuje Mnie. On zna dobrze drogę, która wiedzie najkrócej do domu Ojca, do nieba. Wystarczy patrzeć na Jezusa, ani na moment nie spuszczać z Niego wzroku. On sam da potrzebną łaskę i moc wykorzystania każdej okazji, aby w chwili śmierci dusza nasza jaśniała czystością i pięknem.

            Jeśli zdecydujemy się posłuchać Jezusa, droga nasza nie będzie łatwa, nie będzie usłana różami -Jezus nigdy nikomu nie obiecywał łatwizny - ale będzie ona przeżywana w Jego pokoju i doprowadzi nas do szczęścia.

            W drodze tej towarzyszyć będzie nam Jezus, a czas, który jest tak cennym darem na ziemi będzie zamieniany w miłość. Nie będziemy też ciągle powtarzać sobie i innym, że nie mamy czasu, bo Jezus dał nam go wystarczająco dużo na uczynienie dobra z miłości.

            Każda chwila pozwoli nam wówczas wzrastać w miłości i pomnażać nasz "wieniec chwały przyszłego wieku", podczas gdy dusze w czyśćcu nie mają już tej możliwości. Nawet Aniołowie w niebie mogą nam "zazdrościć" tej szansy. Tu na ziemi każda najmniejsza rzecz wykonana z miłości, walka przeciwko wadom, post, modlitwa, ofiarowane przebaczenie..., stają się prawdziwym i bezcennym skarbem na wieczność.

            Święci, czyli ci, którzy są w niebie, uczą nas, że aby na ziemi przejść swój czyściec, nie znaczy nie popełnić nigdy żadnego błędu, ale umieć powstawać z każdego upadku, żałować i stawać się coraz pokorniejszym. Święci, to nie są osoby bezgrzeszne, ale to ci, którzy za każdym razem powstali i prosili o przebaczenie, którzy pozwolili Bogu, aby i z grzechu wyprowadził dobro.

Dlatego święci mogą nas nauczyć jak mamy swoje życie zanurzać w miłosiernej miłości Jezusa, jak każdy nawet najmniejszy dobry czyn zanurzać w wieczność, jak nie być małodusznym, ale niosąc krzyż z Jezusem zbawiać siebie i pomóc innym, szczególnie tym, dla których czas zasługiwania już się skończył.

Wszystko, więc co przeżywamy i czego doświadczamy, może mieć niezwykłą wartość dla nas i dla dusz w czyśćcu cierpiących, jeżyli zjednoczymy to z Ofiarą Jezusa Chrystusa. Szczególnie wszelkie cierpienie, połączone z Krzyżem Jezusa, ma ogromny sens i niezwykłą wartość. Przyjęte z cierpliwością i ofiarowane dobrowolnie ma moc zbawiania świata i wybawiania dusz z czyśćca. Najlepsze więc, co możemy uczynić, gdy dotyka nas codzienny krzyż, to zjednoczyć go z Krzyżem Jezusa, ale także złożyć go w dłonie Maryi. Ona bowiem najpełniej z ludzi poznała wartość i cenę cierpienia, Ona wie także komu jest ono najbardziej potrzebne.

 

 

 

Fragment katechezy:

s. Anna Czajkowska, s. Irena Złotkowska

W KRĘGU WIECZNOŚCI

http://www.katecheza.info/zycie/wiecznosc.html

----------------------------------------------------------------

 

Większą bowiem ma wartość jedna godzina cierpienia w tym życiu, niż wiele godzin w przyszłym.

św. Jan od Krzyża (†1591),   Noc ciemna, Księga druga, Rozdział 6 punkt 6

 

Przez swe cierpienia jesteś oczyszczana z niedoskonałości, których nawet nie jesteś świadoma, a dusza twa staje się jak kryształ, w którym świeci światło Boskiego Słońca.

św. Paweł od Krzyża (†1775), list do Łucji Burlini, 9. VIII. 1749 (fragment)

 

Lęk, samotność, niedomagania fizyczne, pokusy – wszystko to są próby, które służą do naszego oczyszczenia i odnowienia, aby przygotować nas do życia wiecznego. Odwagi zatem!

 

św. o. Pio (†1968 )

------------------------------------------------------------------------------------------