Znów tylko poranny krótki pacierz, z kilkoma sekundami świadomej modlitwy, bo pozostałe dwie minuty to rozbudzanie się, mówienie mechanicznie  Ojcze nasz.., myślenie o nadchodzącym dniu. Klęknięcie teraz i odmówienie jednej tajemnicy różańca, albo Koronki, wydaje mi się ponad moje siły. Niedaleko mnie, przy drugim komputerze siedzi mój mąż, niewierzący. Jakoś nie umiem się przy nim modlić, to znaczy wstać, powiedzieć mu, że idę się pomodlić i przejść do drugiego pokoju i tam uklęknąć. Boże, w ciągu dnia wiele razy jestem myślami przy Tobie, czy to też modlitwa? - te najczęściej prośby, wzdychania "ratuj", pomóż"? Na razie tylko tak potrafię się modlić..