Tylko żal

ja balast trzymam do pionu
ale tylko w swych marzeniach
już nie statek kupa złomu
a balast do zatopienia

gdzie kapitan tamtej łodzi
którą zawsze pełną wracał
czuję niechęć gniew załogi
bo dziś ledwo się zataczam

nogi z gliny ręce z waty
ból łzy niemoc gardło ściska
a załoga zbiera straty
każe łykać w usta wciska

żal że pamięć taka krótka
że na stryczek mało liny
brak komfortu widzą w skutkach
nie obchodzą ich przyczyny

Zbynio518