Ten cytat z książki Jana  Grzegorczyka jakoś najbardziej utkwił mi po  weekendowych rekolekcjach. Życie człowieka chyba rzadko jest prostą drogą, jest na niej wiele zakrętów a czasem odbijania się  od jednej bandy do  drugiej. Momenty  w których wszystko jest proste  i oczywiste przeplatają sie z czasem, który jest  krzykiem i wielkim znakiem zapytania. 

 

Z jakim trudem przychodzi nam czasem  zrozumieć i zaakceptować że jesteśmy jak dojrzewające owoce winorośli. Aby nabrały właściwego smaku muszą leżeć w słońcu, ale potrzebują do życia  i właściwego smaku też deszczu który czasem przychodzi z burzą. Podobnie jest z historią naszego życia , która tworzy pewną całość. 

 

Zaczyna się Wielki Tydzień. Jak go przeżyję? Czy jego wydarzenia będą centrum mojego życia, czy jednak okaże  się,  że ważniejsza będzie dla mnie praca, świąteczne porządki i przygotowania, a może komputer i telewizor?

Może to czas na postawienie sobie  znów kilku pytań. Może to czas żeby zdobyć sie na trud szukania odpowiedzi? Może proste pytanie gdzie jestem na mojej Drodze, przeprowadzi mnie przez cały Wielki Tydzień aż do Niedzieli Zmartwychwstania. Ten tydzień to centrum naszego chrześcijaństwa.

 

Muzycznie:

 http://miloszyhwh.wrzuta.pl/audio/9vlVyUUCgLk/dominikanie_i_schola-spiewajcie_panu_hosanna

 

Brakuje mi tych procesji i śpiewów ;)

 

Pozdrawiam niedzielnie

 

Ps. jako że na tej platformie  dość niewygodnie sie  pisze  i komentuje zapraszam tu:

http://wojownik85.blogspot.com/2011/04/hosanna.html