Tylko mądrość jest usprawiedliwiona.

Głupota nie. Głupota jest grzechem, czyli przekroczeniem Bożego prawa.

Nie po to Pan Bóg dał ludziom rozum, by z niego nie korzystali.

Można świadomie zrezygnować z używania rozumu i działać tylko na podstawie odczuć i uczuć. Ale takie działanie może też wypływać z nieświadomego wyłączenia rozumu.

Tylko gdy człowiek sobie to uświadomi, czyli coś zrozumie, nie może już zasłaniać się nieświadomością. Wtedy, nie poddając uczuć i odczuć pod osąd rozumu i działając pod ich wpływem grzeszy się świadomie. Dla tego nie ma usprawiedliwienia.

Strasznie jest być głupim. Straszne jest uświadomienie sobie swojej głupoty i powtarzanych od zawsze błędów w osądzie własnych uczuć i emocji.

Najważniejsze jednak, że Bóg daje czasem okruch swojej Mądrości i pozwala od głupoty (własnej i cudzej) się odwrócić.

Trudne to, bo głupota zawiera w sobie ogromny czar i urok nieświadomości...