Głoś naukę, nastawaj w porę, nie w porę, w razie potrzeby wykaż błąd, poucz, podnieś na duchu z całą cierpliwością, ilekroć nauczasz.

 

 Ale też bądź wdzięczny, ilekroć ktoś - w porę bądź nie w porę - wykaże twój błąd, zacznie cię pouczać i nauczać.

I nie zapomni mu podziękować, gdy minie pierwsze wzburzenie i żachnięcie się, gdy umilknie zraniona miłość własna.

Tylko w ten sposób możesz zacząć wzrastać w pokorze.