Jezus wziął na siebie nasze słabości i nosił nasze choroby.

Ja biorę na siebie tylko to, co mnie ozdabia; noszę tylko to, w czym dobrze wyglądam.

Jak można dobrze wyglądać w czyjejś bądź we własnej słabości i z czyjąś lub własną chorobą? Przecież to szpeci, a nie ozdabia, a i ja, i inni przeważnie postrzegamy po tym, co zewnętrzne.

Wartość i sens słabości i choroby ukryty jest głęboko - tam, gdzie dostęp ma tylko Bóg. Może dlatego On nie wzdraga się ani przed moją słabością, ani przed chorobą? Bo zna ich wartość, bo cenne są w Jego oczach - bo mnie ozdabiają...