Kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa.

Póki żyjemy, nie doceniamy tego, że mamy życie i żyjemy byle jak. Dopiero gdy zaczynamy umierać, nasza świadomość tego, co tracimy, gwałtownie wzrasta - ale wtedy jest już za późno. Nie da się cofnąć taśmy z napisem "Moje życie", wymazać paru spraw i naprawić coś, zachować się inaczej, powiedzieć coś więcej lub zamilknąć w danym momencie.

Przeszło, minęło.

Ze skutkami źle przeżytego życia będziemy się borykać po śmierci.