Zostaw dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim. Potem przyjdź i dar swój ofiaruj.

Problem w tym, że ja mogę jedynie przeprosić - do pojednania potrzeba też dobrej woli drugiego człowieka.

A jeśli on tego pojednania nie chce? Mam tak długo nie przychodzić i nie ofiarowywać Panu mego daru?

A może niechęć drugiego człowieka do pojednania jest wprost proporcjonalna do wyrządzonej mu krzywdy i czasu, w którym żył bez moich przeprosin?

Wtedy czas oczekiwania na pojednanie z  nim może być dobrym czasem wzrostu mojej pokory i umierania mojej pychy.