Oddajcie Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga.

Trudno jest czasem rozdzielić to, co trzeba dać Cezarowi od tego, co powinno się oddać Bogu. Przecież i ludzka władza pochodzi od Boga, więc dając Cezarowi jednocześnie czasem daję też Bogu.

No właśnie. Czasem...

Żeby dobrze wiedzieć, kiedy człowiek tak współpracuje z Bogiem, że bez żadnego problemu mogę człowiekowi dać to, co do niego należy, bo i tak jest to wtedy dar dla Boga, trzeba czasu i wielu sytuacji, w których uczę się rozeznawania. W których uczę się poznawać po owocach.

A Bóg, Stwórca czasu, daje mi tego czasu odpowiednią ilość; stwarza mi też odpowiednią ilość sytuacji, w których mogę się uczyć tego rozeznawania.

Obym częściej dziękowała Bogu za ten czas, za te sytuacje. Obym bardziej była zainteresowana Bożą nauką, niż swoimi niedociągnięciami czy źle odrobioną pracą domową. Na tym też polega zaufanie Jemu: że On wie, co robi - ze mną i dla mnie.