Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło.

 

A później zabrzmiało: Jezusie, synu Dawida.

Ojciec i syn.

Ojciec i Syn.

I żona i matka obok.

Rodzina.

 

Bóg, który jako człowiek zakosztował trudów i radości bycia we wspólnocie z innymi.

A ja jestem człowiekiem, który tego Boga zaprasza do mojej rodzinnej wspólnoty. Bo bez Niego to, co się w niej pocznie, nie będzie napełnione Duchem Świętym. A z Nim znika strach przed podjęciem trudnych decyzji, a decyzje te wydają błogosławione owoce.