Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się!

 

Lubię wracać do tych słów zwłaszcza wtedy, gdy jest mi źle, gdy czuję się zniechęcona, smutna, rozdrażniona, gdy patrząc z boku - nie mam powodów do radości.

To wspaniała wskazówka na taki czas, jak kształtować w sobie Boże patrzenie na świat, na drugiego człowieka, na samą siebie.

To wspaniała wskazówka, dzięki której nabieram odpowiedniego  dystansu do siebie i świata, a przez to zmniejszam dystans między mną a Bogiem.

Bo ta radość ma być zakorzeniona w Panu, nie we mnie czy w drugim człowieku, nie w moich nastrojach,  nie w zewnętrznościach świata, ale w Bogu.

 

Maranatha