Jezus zgromił Piotra słowami: „Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie”.

 

 

A o czym ja myślę?

Może o Bogu, ale przykrawając Go do ludzkiej miary?

A może o człowieku, który jak Bóg, zawsze będzie tajemnicą?

 

Dobrze, że Pan Jezus powiedział Piotrowi takie słowa. To dla mnie wskazówka, że i ja mogę sprowadzać na manowce, pełna najlepszych chęci; ale że i mnie na manowce może sprowadzić ktoś, kto chwilę wcześniej przekazał mi prawdziwe Boże Słowo.

Rozeznawanie, nieustające rozważanie tego, co wokół mnie się dzieje. I nieustanna czujność. Nie ucieknę od ludzi, nie ucieknę od siebie, ale starając się iść Bożymi drogami i rozmyślając nad Jego Słowem ćwiczę się w coraz lepszym i mocniejszym przylgnięciu do Boga.