Zbawia mnie, Panie, moc prawicy Twojej.Niby to wiem, a jednak co i rusz postanawiam: „ja sam, ja sam!”

Bez Ciebie nic nie mogę uczynić, wszystko psuję, nic mi nie wychodzi, a jak się coś udaje, to jest koślawe i niepodobne do niczego.

Jeśli coś idzie mi dobrze, to tylko dlatego, że Ty nieustannie mnie podtrzymujesz.

Ileż z Twojej strony łaski, ile dobrych natchnień, ile pomocy – ocean. Ja wykorzystuję kropelki.

A Twoja hojność nie ma miary – dostrzegam to, gdy zamknę oczy i pozwolę, by kołysała mnie cisza przed tabernakulum.

Wtedy ze mnie wypływa ocean – łez gorzkich i słonych, które zmywają cale upokorzenie, ból, smutek, zniechęcenie, nienawiść i zazdrość. Łzy, które są Twoim darem.

Zbawiaj mnie dalej, Panie, podtrzymuj mnie, taka długa droga przede mną...