Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiały macie umysł? Macie oczy, a nie widzicie: macie uszy, a nie słyszycie?

Ciekawe, że Jezus zarzuca uczniom otępiałość umysłu. A często uważa się, że prawdziwa wiara jest wtedy, gdy się czuje i przeżywa. A tymczasem Jezus zwraca uwagę na świeżość, otwartość myślenia, rozumowania. Na konieczność dociekliwości i zastanawiania się nad tym, co się w moim życiu dzieje i dlaczego tak się dzieje.

Czym ja usypiam swój umysł? Czym go znieczulam, by nie dostrzec Prawdy Jego słów?

Lenistwo niszczy życie duchowe. Wygodniej jest nie widzieć i nie słyszeć, bo wtedy nie trzeba odpowiadać. Człowiek się tak nie umęczy ze swoim ciągłym nawracaniem i prostowaniem swojego patrzenia.

Trudno przyjąć, że praca nad sobą, dorastanie do własnego człowieczeństwa trwa całe życie, bez chwili odpoczynku.