W tym przejawia się miłość,

że nie my umiłowaliśmy Boga,

ale że On sam nas umiłował

i posłał Syna swojego

jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.

 

Miłość zawsze jest wychodzeniem ku drugiemu.

Gdy człowiekowi ciąży miłość, to znaczy, że człowiek za bardzo jest skupiony na samym sobie.

Miłość od zawsze wychodzi ku drugiemu, jest uprzedzająca.

Miłość zarówno Boga, jak i człowieka.

Cokolwiek chcecie, by ludzie wam czynili, i wy im czyńcie.

Jeśli pragniesz miłości – kochaj; akceptacji – akceptuj; zrozumienia – rozumiej; przytulenia – przytulaj…

Miłość zawsze wiąże się z ofiarą. Czasem trzeba ofiarować nawet swoje pojmowanie świata i człowieka i zupełnie je zmienić. Czasem trzeba stać się szalonym, by zrobić w swoim życiu miejsce dla miłości.

Czy może być większe i bardziej niepojęte szaleństwo niż Słowo, które stało się Ciałem i Bóg, który umarł za człowieka?