Później jednak opamiętał się i poszedł.

 

Opamiętanie oznacza, że człowiek przemyślał swoje zachowanie, słowa, patrzenie na jakąś sprawę czy na bliźniego.

Opamiętanie oznacza, że to, co się wydarza, musi być poddane refleksji.

Dobrze, gdy człowiek sam dochodzi do wniosku, że uczynił zło i stara się je naprawić. Czasem jest to tak trudne, że potrzebny jest drugi człowiek i jego słowo, jego patrzenie na daną sytuację. Może on pomóc wyjść z pętli własnych uczuć, emocji, zranień, pod wpływem których od zawsze postępujemy tak samo, popełniamy takie same błędy w relacjach z bliźnim. Tak samo go ranimy, tak samo jesteśmy potem z siebie niezadowoleni.

Te wiecznie takie same upadki zniechęcają człowieka i tworzą w nim zafałszowany obraz samego siebie.

A mimo to nadal odtrącamy wyciągniętą dłoń Szymona z Cyreny, dłoń, która niesie nam pomoc. Dobrze zapytać siebie, czemu to robię? Czemu nie chcę przyjąć pomocy od drugiego człowieka? Czy potrafię sam z siebie się opamiętać i zmienić swoje postępowanie?