Zastanawiam się czy podołam wyzwaniu jakie postawiło przede mną życie. Po raz pierwszy czuję się pod ścianą, co do której wiem, że jeśli nie podtrzymam to się zawali. Patrze w te smutne oczy wpatrzone w... no wlasnie, w co? Jakieś takie puste, pełne cierpienia, tępy wzrok, który przeraża, zupełnie jakby człowiek w środku umarł.