Wieczorną porą wracał myśliwy z zakupów do domu. Za którymś zakrętem dojrzał w światłach reflektorów małego pieska. Skulony, wygłodniały, zagubiony między lasem a polem, siedział na poboczu ratlerek. Więc ulitował się nad nim, wsadził do samochodu i zawiózł do domu. Tu umieścił go w psiarni, dokarmiał, a nawet czasem zabierał pod dach, sprawiając uciechę dzieciakom. Z czasem ładował go z innymi [...]
Dla wszystkich tu zaglądających. I dla wszystkich kiedykolwiek spotkanych. Dla całej braci zasadniańskiej i społeczności wiarowej. O wszystkich Was będę pamiętał w czasie Pasterki. Nie będę kusił się na żadne słowa. Niech Wam wystarczy Słowo, które Ciałem się stało.
