4 czerwca, piątek, 9. tydzień w ciągu roku, II

Najmilszy: Ty poszedłeś śladem mojej nauki, sposobu życia, zamierzeń, wiary, cierpliwości, miłości, wytrwałości, prześladowań, cierpień, jakie mnie spotkały w Antiochii, w Ikonium, w Listrze. (2. Tm)

Jak wielką radość znajdują rodzice, gdy widzą podobieństwo ich dziecka do siebie, gdy znajdują w nim to samo spojrzenie, co ma współmałżonek, ten sam ruch ręki, ten sam uśmiech. Jeszcze większa radość, gdy w dziecku widzimy nasze, rodziców, (dobre) czyny i wzory, gdy odnajdujemy te same talenty i dary, które otrzymaliśmy od Boga. Gdy widzimy, że dziecko dokonuje podobnych do nas wyborów - jeśli to one są dla nas ważne.

Radość i duma rodzicielska, gdy dziecko idzie śladami ojca i matki - ich nauki, sposobu życia, ich miłości, zamierzeń, wiary, ... czasami cierpień...

Taka jest naturalna kolej rzeczy, taki jest naturalny porządek.

-------------------------

Co mam zrobić, gdy to wszystko zostało przewrócone do góry nogami?

Moje dzieci wyprzedziły mnie w pielgrzymce do nieba i to ja teraz kroczę ich śladami - bo one są, w co wierzę całym sercem, w Bogu. To one uczą mnie - a nie ja ich - jaki jest cel mojego życia. I że tak naprawdę, mimo natłoku spraw, które się dzieją tu i teraz, to tam jest też moje miejsce, mój dom, mój cel, moja ojczyzna, mój skarb.

Serce Jezusa, królu i zjednoczenie serc wszystkich, zmiłuj się nad nami.