Mógł jeszcze pożyć. 62 lata, w sile wieku. Ale… poszedł dalej.

 

W tygodniu byłam na pogrzebie brata znajomego zakonnika. Kilkunastu kapłanów w prezbiterium. Kościół wypełniony. Piękny wielkanocny śpiew, głoszący zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Najbliższa rodzina ubrana na biało. Słowa homilii mówiące o uroczystości  przejścia ze śmierci do życia.

I jak w podziękowaniach podsumował brat zmarłego, to umieranie i pogrzeb były katechezą dla nas. Katechezą, jak mimo ogromnej tęsknoty pielęgnować w sobie nadzieję. Był umocnieniem wiary poprzez świadectwo innych. Był przykładem bycia razem, współprzeżywania, brat z bratem.

 

Ten pogrzeb wzbudził we mnie również pragnienie świadomej modlitwy o dobrą śmierć.

Św. Franciszek modlił się tak:

Pochwalony bądź, Panie mój, przez siostrę naszą, śmierć cielesną,

której żaden człowiek żywy uniknąć nie może.

Biada tym, którzy umierają w grzechach śmiertelnych!

Błogosławieni ci, których śmierć zastanie

w Twej najświętszej woli,

ponieważ śmierć druga nie uczyni im zła

Chwalcie i błogosławcie mojego Pana,

i dziękujcie Mu,

i służcie z wielką pokorą.

 

Mama_Kasia

mader.isma.kasia.aga@gmail.com

 

fot. Eliana Nieves/flickr.com