Mk 7, 14-23

" to nie moja wina! " wołają dzieci, ledwo nauczą się porozumiewać. To nie ja, to on! On jest winny! Słowa z raju - to Bóg jest winny. Bo tak wymyśli, tak zaplanował, bo nas nie pytał, nie pozwolił nam decydować, tylko naszą niepewność, zmienność, emocjonalność, niezrozumienie obwarował jasnymi , prostymi, konkretnymi przykazaniami. 

" To nie moja wina" że staram się je obchodzić, omijać, interpretować po swojemu, rozwadniać, skreślać, wybierać. Bo nie dam rady być tak doskonały jak Bóg by chciał. To nie moja wina, taki już jestem. On ma za wysokie wymagania , więc to nie moja wina. 

Tyle że Bóg nie zostawił nas bez pomocy. Owszem, sami, bez Jego łaski nie możemy być dobrzy. Więc On obdarza nas ta łaską. Z Jego pomocą wszystko możemy. Tylko jak o nią poprosić? 

Takimi nielubianymi przez nas słowami " moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina. Przeto błagam o łaskę....

Wina to wcale nie jest coś złego. Skoro to ja jestem winny, to ja mogę przyjąć pomoc i się poprawić. Jeśli winni są inni, to po co mieliby mi w tym pomagać? Moja wina to znaczy ja mogę, chce się poprawić. Skoro chce, to Bóg daje mi łaskę.