VI Niedziela Wielkanocna Rok A - 27.04.2008 (J 14,15–21)

Wydawać by się mogło, że to takie proste, oczywiste, banalne wręcz zdanie, gdyby nie fakt, iż często zapominamy o tym, czego nas uczy...

Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przyka­zania.

Jezus przypomina nam o tym, co powinno być fundamentem w naszym życiu, na czym powinna opierać się nasza wiara.

Czasami bowiem sprowadzamy wiarę do zbioru pewnych czynności zewnętrznych - pójście do kościoła, pomodlenie się, przystąpienie do sakramentów. Sprowadzamy ją do rozumowego, intelektualnego przyjęcia pewnych prawd, norm, przepisów - i starania się by je jak najlepiej przestrzegać.

Oczywiście to wszystko jest ważne i potrzebne, ale warto zadać sobie pytanie - z czego to wypływa? Co jest motywem mojego chodzenia do kościoła, modlenia się, przestrzegania przykazań? Z doświadczenia bowiem wiemy, że powody mogą być różne:

- przyzwyczajenie i tradycja, bo tak mnie wychowano

- poczucie obowiązku

- dla potwierdzenia, że jestem lepszy, pobożniejszy od innych

- ze strachu przed tym co będzie po śmierci, przed karą i potępieniem

- by sobie "zasłużyć" na niebo

I wówczas człowiek zaczyna ograniczać się do "niezbędnego minimum", które musi wypełnić, do tego co "wystarczy". Widać to czasami w stwierdzeniach, że przecież przykazania mówią, że mam się spowiadać raz do roku i raz w roku przyjąć Komunię. Więc o co księdzu chodzi, kiedy mówi mi, że to zbyt rzadko?

Tymczasem Chrystus przypomina nam dzisiaj, że fundamentem naszej wiary, naszego życia, powinna być miłość do Boga.

"Jeżeli Mnie miłujecie..."

- będziecie chcieli się ze Mną spotykać na Eucharystii

- będziecie pragnęli Mnie przyjmować w Komunii

- będziecie chcieli rozmawiać ze Mną

- będziecie starali się żyć tak, jak was uczyłem i robili wszystko, żeby Mnie nie obrazić, nie zranić swoimi łowami, czy postępowaniem

"Jeżeli Mnie miłujecie..." wszystko inne będzie czymś naturalnym, oczywistym i wynikającym z tej miłości.

Dlatego zadajmy sobie dzisiaj to fundamentalne pytanie:

"Czy ja kocham Pana Boga?"

I nie spieszmy się zbytnio z odpowiedzią. Nie odpowiadajmy pochopnie, automatycznie, bez zastanowienia. Pomyślmy wpierw:

Na ile Bóg jest obecny w naszym życiu? Nie w kościele, czy podczas modlitwy, ale w tych wszystkich codziennych sprawach, w tym co robimy i mówimy.

Czy staramy się żyć dla Niego i Jemu podobać?

Czy jest w nas tęsknota za Nim i pragnienie coraz lepszego poznawania Go?

Czy ja kocham Pana Boga....?