Przypomniał mi się dzisiaj wiersz, który ks. Jerzy Szymik zadedykował ks. Kazimierzowi Koczorowi po jego śmierci:

 

* * * (tłumaczę nie tobie)

tłumaczę nie tobie

który już wiesz

warto zmieniać w pośpiechu parafie

zawsze na krótko i nigdy do końca

w cieniu tych

którzy budują

rodzą

i mają prawdziwe problemy

i tych na których się stawia

warto

kilka konfesjonałów

parę szpitali

i trzy lub cztery sutanny

warto zasypiać

wrośniętym tylko w swoje nieposłuszne ciało

warto pić z kielicha

na oczach tych

którzy nie rozumieją

że dałeś wszystko

i dlatego potrzebujesz miłosierdzia

wszystko się potoczy normalnie

i bez wielkiego płaczu

nikt nie owdowiał

my zestarzejemy się bez ciebie

a miejsce za ołtarzem na pewno nie zostanie puste

rządek liter w Kalendarzu Liturgicznym

kruchość anegdoty płatków i płomieni

nierówna walka pamięci z czasem

ale musiałeś przecież

dojrzeć

niezauważalnie dla nas rozpędzonych

dojrzeć tak

że Bóg nie mógł już powstrzymać

tęsknoty za tobą

sierpień'89