Czwartek IV Tygodnia Wielkiego Postu - 06.03.2008 (J 5,31-47)

Ja nie zważam na świadectwo człowieka, ale mówię to, abyście byli zbawieni.

Trudno jest nie liczyć się ze zdaniem innych, a nie branie go pod uwagę często bywa wręcz szkodliwe i zamyka nas na prawdę o sobie. Jednakże nie może ono stać się celem samym w sobie. Człowiek zaabsorbowany sobą, stwarzaniem pozorów, troską o opinię innych przestaje być wolny, trudno mu odkryć Bożą obecność i zrobić dla Niego miejsce w swoim życiu.

Ile we mnie jest jeszcze tej pychy albo strachu, które powodują, że zabiegam o ludzkie opinie, słowa uznania, przychylne spojrzenie? Czy przynajmniej z równie wielką gorliwością zabiegam, by "dobre zdanie" o tym co robię miał Pan Bóg?