Czwartek Święto Świętych Cyryla i Metodego - 14.02.2008 (Łk 10,1-9)

Fakt wysyłania uczniów „po dwóch” najprawdopodobniej nawiązuje do prawa, wg. którego do uznania ważności świadectwa potrzeba dwóch świadków identycznie zeznających (zob. np. Pwp 19,15)

Natomiast nie powinni nikogo w drodze pozdrawiać, ponieważ ówcześnie pozdrawiano się bardzo ceremonialnie, wymieniając przy tym najnowsze wiadomości. Było to więc bardzo czasochłonne i przeszkadzałoby uczniom w tym co powinno być dla nich najważniejsze – głoszenie Ewangelii.

Poza tym Żydzi już wcześniej uważali, że czynności religijnych nie wolno przerywać, nawet po to, żeby komuś okazać szacunek i go pozdrowić, a głoszenie Ewangelii przez uczniów za taką czynność można uznać.

Ile natomiast takich "pozdrowień" jest w naszym życiu, ile czasu tracimy na rzeczy zbędne, niepotrzebne, ile go po prostu marnujemy niekiedy bezmyślne chodząc "z kąta w kąt", gapiąc się w telewizor czy monitor i zaniedbując przy tym rzeczy najważniejsze?