Poniedziałek 24.12.2007 (Łk 1,67-79)

Wigilia - jeden z najbardziej zabieganych dni w roku. Tyle trzeba jeszcze zrobić - przygotować świąteczne potrawy i stół wigilijny, zapakować prezenty pod choinkę, zatelefonować z życzeniami do paru osób, odwiedzić kogoś bliskiego... Pośród tego rozgorączkowania i szalonego tempa rozlegają się słowa Zachariasza, cichego i pokornego kapłan Starego Testamentu, który przypomina nam o tym, że Pan nawiedził lud swój i go wyzwolił, że okazał miłosierdzie naszym ojcom i wspomniał na swoje święte Przymierze, że ludowi swemu daje poznać zbawienie, że zajaśnieje tym, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, aby nasze kroki skierować na drogę pokoju.

Kiedyś, przed laty, Jan Paweł II przemawiając z okazji Świąt Bożego Narodzenia pytał:

"Czyż świat nie mógłby wsłuchać się w świadectwo nocy betlejemskiej? Czy nie powinien posłuchać głosu Boga, który rodzi się w ubóstwie?... Czyż Bóg nie powinien wreszcie usłyszeć naszego milczenia, tak aby w ciszy mogła dotrzeć do Niego modlitwa i błaganie tak wielu ludzi dobrej woli? Błaganie tak wielu udręczonych serc, głos tak wielu milionów ludzi, którzy głosu nie mają?"

Obyśmy potrafili w tej krzątaninie wokół naszych "udanych" świąt usiąść u stóp Pana w ciszy i pokorze serca i znaleźli czas na stanięcie przed Bogiem w pokornej adoracji. Czy może bowiem być coś bardziej stosownego na tę noc jak ciche i pełne oczekiwania czuwanie?

Do Jezusa przychodzimy tak samo ubodzy jak niegdyś pasterze - nie mamy niczego, co moglibyśmy Mu dać. Dzisiejszej nocy to On rozdaje dary. Ten, który z miłości przyjął ludzkie ciało, aby wśród nas zamieszkać i za nas oddać swoje życie.

Bogaty - choć przyszedł na świat w ubóstwie.

Jest mądrością wieków - choć narodził się wśród bydląt.

Przyszedł jako bezradne niemowlę - choć Jego misją było ocalenie zagubionych.

Bóg nawiedził lud swój - przygotujmy Mu miejsce w naszych sercach, aby mógł tam przebywać przez wszystkie dni naszego życia - a wtedy skieruje nasze kroki na drogę pokoju.