Czwartek 29.11.2007 (Dn 6,12-28 )

"Gdy król usłyszał te słowa, ogarnął go smutek, postanowił uratować Daniela i aż do zachodu słońca usiłował znaleźć sposób, by go ocalić."

Słowa mają wielką wagę i wielką moc - mogą "dać życie", podnieść na duchu, ocalić w rozpaczy, dodać sił... Mogą też "zabić" i boleć bardziej niż uderzenie, a rany nimi zadane goją się niekiedy o wiele dłużej niż te fizyczne.

Wypowiadamy je niekiedy tak bezmyślnie i bez zastanowienia, a "wymazać" się ich już nie da. Dlatego starajmy się, choć to bardzo trudne, pomyśleć najpierw, czy to, co chcemy powiedzieć jest prawdziwe i dobre, czy komuś to pomoże, czy też raczej go tym zranimy i jeszcze Pana Boga obrazimy przez to.

A jeżeli już tak się stanie, to prośmy Pana Boga, tak jak król Dariusz, by naprawił to, co zepsuliśmy swoimi nieprzemyślanymi słowami.