Poniedziałek 19.11.2007 (Łk 18,35-43)

Musiał zostawić swój mały świat wokół Jerycha, w którym czuł się pewnie mimo swojej ślepoty i ruszyć za Jezusem w niewiadome.

Często łatwiej jest "nie widzieć", "siedzieć przy drodze" i przyjmować jałmużny od innych. Kiedy zobaczy się lepiej - nie będzie pretekstu, żeby żebrać.

Czego się boję? Co mnie powstrzymuje przed krzyczeniem do Jezusa "ulituj się"?

- stracę pretekst do wygodnego życia?

- będzie więcej wymagał?

- lęk przed prawdą o sobie?

- strach przed opinią ludzi?

- obawa, że Jezus przejdzie obok i nie zareaguje?

A może jeszcze coś innego?