Poniedziałek 12.11.2007 (Łk 17,1-6)

"Nikt nie jest samotną wyspą" pisał Thomas Merton. Żyjemy wśród innych, z innymi i dla innych. Także razem z innymi, a nie sami, dążymy do naszego celu ostatecznego jakim jest zbawienie. Dlatego też każdy z nas w tym co robi i co mówi jest odpowiedzialny nie tylko za siebie, ale i za drugiego człowieka. Przypomina o tym Pan Jezus:

- przestrzega, że możemy stać się przyczyną czyjegoś zgorszenia i upadku

- wzywa do zwracania sobie nawzajem uwagi, gdy widzimy czyjeś złe postępowanie

- nawołuje do okazywania miłosierdzia tym, którzy nas skrzywdzili, ale szczerze tego żałują i proszą o wybaczenie

Tyle, że trzeba pamiętać:

- zgorszyć można kogoś również zachowaniem, w którym tak naprawdę nic złego się nie robi, ale ma w sobie pozory zła, czy też to zło sugeruje, dlatego trzeba myśleć co się robi i jakie skutki mogą z tego wyniknąć

- upominanie powinno być oparte na miłości do drugiego człowieka i wypływać z troski o niego - bo najbardziej krzywdzi on sam siebie. Kiedy wynika ze złości, oburzenia, gniewu, wówczas do jednego zła dokłada kolejne i przynosi efekt odwrotny od zamierzonego

- ten, który nas skrzywdził powinien najpierw sam uznać swoją winę, żałować tego co zrobił i poprosić o przebaczenie