Sobota 20.10.2007 (Łk 12,8-12)

"Temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie przebaczone."

Strasznie słuchać słów Pana Jezusa o grzechu, który nigdy nie będzie odpuszczony. I wiele w związku z tym powstało lęków i nieporozumień.

Najczęstsze wynikają z myśli, które przychodzą nam do głowy przed lub w trakcie popełniania takiego, czy innego grzechu:

"Pójdę do spowiedzi i zostanie mi to odpuszczone."

Tymczasem jednym z grzechów przeciwko Duchowi Świętemu jest przecież "grzeszenie zuchwale w nadziei miłosierdzia Bożego". Czy zatem wspomniana myśl jest już takim grzechem? Oczywiście nie. Musimy sobie uświadomić, że ten rodzaj grzechów nie polega na popełnieniu jednego, ani nawet wielu złych czynów, lecz takim "sposobem", "stylem" życia, kiedy to człowiek nie chce, lub z własnej winy nie potrafi już żałować za swoje grzechy, prosić Boga o przebaczenie i poprawić się z nich.

Tak więc w przypadku grzechów przeciwko Duchowi Świętemu problem nie leży po stronie Pana Boga. To nie jest tak, że człowiek żałuje i prosi o przebaczenie, a Pan Bóg mówi "nie" - bo grzech jest za ciężki, albo się obraził na człowieka. To ten ostatni sam zamyka sobie drogę do Bożego miłosierdzia.

Dlaczego jednak mówi się, że te grzechy są "przeciwko Duchowi Świętemu", a nie przeciwko Panu Bogu, czy Panu Jezusowi? Otóż kiedy Pan Jezus dawał Apostołom władzę odpuszczania grzechów mówił: " Weźmijcie Ducha Świętego. Którym grzechy odpuścicie, są im odpuszczone..." (J 20,22) Dlatego też formuła rozgrzeszenia zawiera słowa: "Bóg Ojciec miłosierdzia, który pojednał świat ze sobą (... ) i zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów (...)". Skoro zatem ktoś odrzuca Boże przebaczenie, odrzuca tym samym zbawcze działanie Ducha Świętego.

I jeszcze na koniec warto przypomnieć sobie inne jeszcze, poza wspomnianym już wcześniej, grzechy przeciwko Duchowi Świętemu wymieniane w katechizmie:

- rozpaczać albo wątpić w łaskę Boża,

- sprzeciwiać się uznanej prawdzie chrześcijańskiej,

- nie życzyć lub zazdrościć bliźniemu łaski Bożej,

- mieć zatwardziałe serce na zbawienne natchnienia,

- umyślnie zaniedbywać pokutę aż do śmierci.