Sobota 13.10.2007 ( Łk 11,27-28 )

Kolejny już raz wydawać by się mogło, że Pan Jezus w jakiś sposób pomniejsza rolę Maryi. Oto jakaś kobieta z tłumu woła: „Błogosławione łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś”. Zaczynają się więc spełniać słowa Magnificat: "odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia". Tymczasem Chrystus mówi: „Owszem, ale również błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je”. Z pozoru jest to stwierdzenie, że Matka Boża nie jest znowu aż tak wyjątkowa, bo przecież i inni również są błogosławieni. Pozornie - albowiem w rzeczywistości Pan Jezus oddaje przez to większą cześć Maryi, która jest błogosławioną nie tylko przez sam fakt dziewiczego poczęcia i urodzenia Syna Bożego (co było dla Niej darem i łaską Boga), ale także i przez to, że z nadzwyczajną wiernością przyjęła i wypełniła słowo Boże.

Dlatego właśnie jest dla nas wzorem - z jednej strony niedoścignionym, a z drugiej takim, na którym nie można się zatrzymywać. Ona bowiem nie koncentruje nas na sobie, ale wskazuje na Chrystusa, który ma być naszym celem i do którego mamy dążyć.

A skoro tak to rodzą się już bardzo konkretne pytania i wątpliwości:

1. Dlaczego po nabożeństwach różańcowych dwie trzecie ludzi wychodzi z kościoła skoro za chwilę ma się rozpocząć Msza Święta?

2. Dlaczego tylu ludzi przychodzi by oddać cześć Maryi, a nie ma czasu lub ochoty na spotkanie z Jej Synem?

3. Czy może być szczęśliwa Matka jeśli ludzie oddają Jej cześć, a nie cenią sobie ofiary Jej Syna?