Środa 19.09.2007 (Łk 7,31-3)

"Jeszcze się taki nie urodził, który by wszystkim dogodził" - to popularne powiedzenie przychodzi na myśl po przeczytaniu dzisiejszej Ewangelii.

Kiedyś ks. Maliński pisał jak ludzie patrzą na księdza:

"Jeżeli będzie miał przyzwoitą sutannę i wypucowane buty: "popatrz, jaki elegancik". Jeżeli będzie nosił sutannę połataną i buty byle jakie: "udaje biedaka". Jeżeli będzie zdrowo wyglądał: "temu to dobrze", jeżeli będzie chudy i blady: "podejrzane życie prowadzi". Jeżeli będzie w chorobie się leczył, powiedzą: "mówi o niebie, a boi się umrzeć"; jeżeli nie będzie się leczył: "uczy, że trzeba szanować zdrowie, a sam tego nie robi". Jeżeli w kazaniach będzie poruszał tematy ogólne, powiedzą: "nieżyciowy", jeżeli będzie wchodził w szczegóły, obrażają się na niego po kolei: rodzice, młodzież, nauczyciele, lekarze, zarzucając, że wtrąca się w ich sprawy. Jeżeli będzie jeździł dobrym samochodem: "ten ma kasę!", jeśli samochodu nie ma: "ciekawe, co on z tymi pieniędzmi robi".

Jednakże takie doświaczenie jest, jak myślę, udziałem nie tylko księży, ale każdego z nas. Obojętnie co byśmy nie zrobili i tak znajdą się tacy, którzy nas skrytykują, obmówią, wyśmieją. I trudno się temu dziwić, skoro nawet Pan Jezus nie "dogodził" wszytkim. Ale zanim się "użalimy" nad sobą, pomyślmy najpierw jak my patrzymy na innych. Czy przypadkiem nie postępujemy podobnie? Często bowiem bywa tak, że słuchając tego co mówią do nas ludzie, patrząc na ich zachowanie - oceniamy je. I mając do wyboru kilka możliwych interpretacji, wybieramy tę najgorszą: że zrobili to specjalnie, że chcieli nas dotknąć, skrzywdzić - przypisujemy im złą wolę, złe intencje. Być może czasem mamy rację, ale wiele razy po prostu ich krzywdzimy, a i sobie ztruwamy przez to życie.

Czy nie lepiej zatem pomylić się, przypisując komuś dobro, niż pomylić się przypisując mu zło?